+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ * * * Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Ο Θεός, ο δημιουργήσας το Σύμπαν και διαμορφώσας την γην εις τέλειον κατοικητήριον του ανθρώπου, έδωκεν εις αυτόν εντολήν και δυνατότητα να αυξάνηται και να πληθύνηται και να πληρώση αυτήν και να κυριεύση αυτής και πάντων των εν αυτή ζώων και φυτών (Γεν. α 28). Ο περιβάλλων ημάς κόσμος εχαρίσθη ημίν υπό του Δημιουργού ως στάδιον κοινωνικής δραστηριοποιήσεως, αλλά και αγιασμού, προς κληρονομίαν της ανακαινισθησομένης εν τω μέλλοντι αιώνι κτίσεως. Την τοιαύτην θεολογικήν θέσιν έχει και βιοι αείποτε η Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, διο και η ημετέρα Μετριότης ετέθη, ως γνωστόν, επί κεφαλής της αναληφθείσης παρά του καθ' ημάς πανιέρου Οικουμενικού Θρόνου οικολογικής προσπαθείας δια την προστασίαν του πολλά ταλαιπωρουμένου υφ ημών εν επιγνώσει και ανεπιγνώστως πλανήτου μας. Η β ι ο π ο ι κ ι λ ο τ η ς, η οποία είναι το έργον της πανσοφίας του Θεού, δεν εδόθη ασφαλώς εις την ανεξέλεγκτον εξουσίαν του ανθρώπου. Κ α τ α κ υ ρ ι ε υ σ ι ς της γης και των εν τη γη υπό του ανθρώπου σημαίνει έλλογον χρήσιν και απόλαυσιν των προσφερομένων αγαθών και όχι καταστρεπτικήν εκ πλεονεξίας αντλησιν και κάρπωσιν η καταστροφήν των πόρων αυτής. Εν τούτοις, ιδία επί των ημερών μας, παρατηρούμεν μίαν υπερβολικήν εκμετάλλευσιν των φυσικών πόρων, με συνέπειαν την καταστροφήν της περιβαλλοντικής ισορροπίας των οικοσυστημάτων και γενικώτερον των περιβαλλοντικών συνθηκών, εις τρόπον ώστε οι υπό του Θεού τεταγμένοι όροι διαβιώσεως του ανθρώπου επί της γης να γίνωνται δυσμενέστεροι δι' αυτόν. Επί παραδείγματι, ως παρατηρούμεν άπαντες, επιστήμονες, εκκλησιαστικοί και πολιτικοί άρχοντες και εν γένει η ανθρωπότης, αυξάνεται η θερμοκρασία της ατμοσφαίρας, εκδηλούνται υπερβολικαί βροχοπτώσεις, μολύνονται επίγεια και θαλάσσια οικοσυστήματα, και, γενικώτερον, διαταράσσεται, ενίοτε δε και καταστρέφεται πλήρως, η δυνατότης συνεχίσεως της ζωής εις ωρισμένας περιοχάς. Βλέπουσα και εμπειρικώς αξιολογούσα τους εκ της τοιαύτης εξελίξεως των περιβαλλοντικών συνθηκών κινδύνους δια την ανθρωπότητα, η Μήτηρ Εκκλησία καθιέρωσεν ήδη από της εποχής του προκατόχου ημών αοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου την πρώτην Σεπτεμβρίου εκάστου έτους ως ημέραν προσευχής δια το περιβάλλον. Αλλ' οφείλομεν να παραδεχθώμεν ότι τα αίτια των δυσαρέστων περιβαλλοντικών αλλαγών δεν είναι θεοκίνητα αλλά ανθρωποκίνητα και, επομένως, η παράκλησις και η προσευχητική δέησις της Εκκλησίας και ημών προς τον Θεόν, τον Κύριον των κυρίων και Κυβερνήτην του παντός, προς βελτίωσιν των περιβαλλοντικών συνθηκών, είναι ουσιαστικώς αίτημα μ ε τ α ν ο ι α ς της ανθρωπότητος δια το α μ α ρ τ η μ α της να καταστρέφη τα εν τη γη, αντί να καρπώται μετά λόγου και προσοχής δια την διατήρησιν της α ε ι φ ο ρ ι α ς τους πόρους αυτής. Προσευχόμενοι και αιτούμενοι παρά του Θεού την διατήρησιν του περιβάλλοντος της γης καταλλήλου δια την εν αυτή ζωήν του ανθρώπου, κατ' ουσίαν παρακαλούμεν όπως ο Θεός αλλάξη τον λογισμόν των ισχυρών της γης και φωτίση αυτούς να μη καταστρέφουν το γήϊνον οικοσύστημα δια λόγους οικονομικού οφέλους και συμφέροντος παροδικού. Τούτ' αυτό όμως ισχύει και δια πάντα άνθρωπον εξ ημών, διότι και έκαστος εξ ημών εν τω μέτρω των μικρών δυνατοτήτων του επιφέρει τας μικράς περιβαλλοντικάς καταστροφάς, τας οποίας η αφροσύνη του του επιτρέπει. Επομένως, προσευχόμενοι υπέρ του περιβάλλοντος, προσευχόμεθα υπέρ της μετανοίας ενός εκάστου εξ ημών δια την μικράν η μεγάλην συμβολήν μας εις την βλάβην και καταστροφήν του περιβάλλοντος, την οποίαν βιούμεν συνολικώς ως άθροισμα μερικωτέρων επιζημίων επεμβάσεων δια των κατά τόπους και χρόνους μεγάλων και καταστροφικών καιρίων φαινομένων. Την έκκλησιν, προσευχήν και προτροπήν ταύτην απευθύνοντες από του Ιερού Κέντρου της Ορθοδοξίας προς την οικουμένην και προς συνόλην την ανθρωπότητα, δεόμεθα όπως ο αγαθοδότης Κύριος, ο χαρισάμενος εις ημάς πάντας τους επί του πλανήτου γη οικούντας τον γήϊνον παράδεισον, λαλήση αγαθά εις τας καρδίας όλων των ανθρώπων, δια να σεβώμεθα την περιβαλλοντικήν ισορροπίαν, την οποίαν Ούτος εν τη πανσοφία Του και τη αγαθότητί Του μας παρέδωκεν, ώστε και ημείς και αι επερχόμεναι γενεαί να απολαμβάνωμεν τας δωρεάς του Θεού μετ' ευχαριστίας και δοξολογίας. Αυτής της Σοφίας, της Ειρήνης και της Δυνάμεως του Θεού, της δημιουργησάσης και συντηρούσης και κατευθυνούσης την αποκαραδοκούσαν την σωτηρίαν αυτής κτίσιν προς τα έσχατα, δεόμεθα όπως διαφυλάττη το περιβάλλον αειφόρον και προσφέρον συνεχώς εις την ευημερίαν του ανθρώπου και οδηγή καρποφόρως τα αγαθά έργα των χειρών των εργαζομένων προς τούτο συνανθρώπων, και επικαλούμεθα την Χάριν και το άπειρον Έλεος Αυτού επί πάντας τους ανθρώπους, μάλιστα τους σεβομένους την δημιουργίαν και φυλάσσοντας αυτήν. ,βιβ Σεπτεμβρίου α